Het landschap waarin het landgoed wordt ontwikkeld ontstond in de voorlaatste ijstijd, ongeveer 160.000 jaar geleden. Grote delen van Noord-Europa waren bedekt met honderden meters dik landijs dat zich vanuit Scandinavië naar onze streken uitstrekte tot in de omgeving van Nijmegen, Mook en Groesbeek. Twee gletsjertongen die bij Groesbeek en Kranenburg lagen hebben enorme massa’s zand, grind en klei opgestuwd tot circa 100 meter hoge heuvels die we nu stuwwal noemen. Door erosie in latere tijden spoelde aan de westkant van de stuwwal een deel van de stuwwal richting Maasdal af en vormde daar de zogenaamde spoelzandvlakte of sandr. Vooral in de laatste ijstijd, ongeveer 15.000 jaar geleden, vormde het afstromende water op de bevroren ondergrond stroomdalen waarvan er thans nog talloze als zg. droogdalen in het stuwwalgebied zijn te herkennen. De spoelzandvlakte in onze regio strekt zich uit van Nijmegen via Malden tot Mook en ligt westelijk van de stuwwal ter plaatse.
Aan de hand van het Actueel Hoogtebestand Nederland (AHN) zijn de contouren van stuwwal, spoelzandvlakte en droogdalen goed te herkennen. Het gebied van het beoogde landgoed ligt momenteel door de zandafgraving verdiept in het landschap, maar vóór de ontgronding liep door dit gebied van de spoelzandvlakte een restant van een bescheiden droogdal dat ongeveer bij de Kuilseweg eindigde maar nu verdwenen is.
